Zoals wij de Friezen hebben in Nederland hebben ze in Japan de Ainu (ook wel Aino, アイヌ). Deze inheemse bevolkingsgroep telt ongeveer 25.000 mensen die tegenwoordig vooral op het eiland Hokkaidō wonen, enkele honderden wonen er op Sachalin. In de negentiende eeuw leefde de meeste Ainu namelijk op Zuid-Sachalin, de Koerilen en noordelijk Honshū maar tijdens de Japanse bezetting aan het begin van de twintigste eeuw emigreren zij merendeels naar Hokkaidō.
De Ainu kennen per regio een eigen cultuur met daarbij dialecten en religieuze gebruiken die deels overlap hebben. Zij hebben als volk een eigen taal en kennen andere gebruiken en achtergronden dan het overgrote deel van de Japanners. Van enige onderlinge verwantschap met Japanners is nauwelijks sprake, ondanks dit werden de Ainu vanaf de negentiende eeuw gedwongen tot integratie in de Japanse samenleving. Dit leiden soms tot gewapende conflicten zoals het laatste grote gewapende conflict van de Ainu met de etnische Japanners dat plaats vindt in 1789 bij Kunashiri-Menashi. Tegenwoordig hebben de Ainu meer vrijheid en wordt de eigen taal weer leven in geblazen om zo de bijna verdwenen Ainu cultuur te redden.
De Ainu cultuur is zwaar beïnvloedt door Siberische en Koerilesche gebruiken.
Geesten, goden en beren rituelen bij de Ainu
Natuurverschijnselen zijn zeer bepalend in het leven van de Ainu. Zij geloven in een geestenwereld vol zielen van gestorven mensen, dieren en voorwerpen. De geesten en goden, ook wel Kamuy genoemd, uit deze wereld sturen ook onze dagelijkse wereld aan. De sjamanen, altijd vrouwen bij de Hokkaidō-Ainu, hebben weinig aanzien. Zij fungeren namelijk alleen als medium met de godenwereld, de oudere mannen van het dorp maken dan middels gebed contact met de goden om te communiceren.
Het berenfeest de Iomante
Het berenfeest, Iomante, is het belangrijkste feest bij de Ainu en duurt drie dagen. Tijdens dit feest offeren de Ainu een beer: Kamuy. De ziel van de gedode beer wordt naar de berg-god gestuurd en deze zorgt voor een wedergeboorte, waarna het berenvlees en het vel naar de mens gaan. De voorbereiding van de ceremonie duurt twee jaar. Een berenjong wordt gevangen, ingesloten en gevoed tijdens deze periode. De Ainu doden de beer tijdens de Iomante door hem tussen twee boomstammen te wurgen. Het feest, waaraan ook buur-gemeenschappen deelnemen, wordt afgesloten met gezamenlijk eten, drinken en dansen. De gevilde beer hangt op een paal bij een altaar en rondom staan inao; gewijde stokken. Niet alleen bij de Ainu speelt de beer een grote rol in het dagelijkse leven zo vereren de Otosj, Wilta en Nivch ook het machtige dier.
Ik ben geïnteresseerd in de Ainu. Weet wanneer het eerstvolgende Berenfeest zal plaats vinden?